Atrakcyjny Weekend

Atrakcyjny weekend zaczął się w piątkowy wieczór, niczym każdy inny weekend. Jednak nie każdy zaczyna się takim mojito! Nie wiem co jest innego w tutejszym rumie, ale normalnie rumu nie lubię i nie pijam, tu jest rewelacyjny. Sam pub miał również atrakcyjny wystrój – każdy klient mógł w nim zostawić swój podpis na ścianie, narysowałam więc pierwszą polską flagę.
Sobotni poranek dostarczył atrakcji innego rodzaju. Trzydniowy ból głowy przerodził się w ból-nie-do-zniesienia, musiałam więc udać się do kliniki w trybie natychmiastowym. Niestety Giovanni miał moje dokumenty z ubezpieczalni, ale zapewnił mnie, że będzie "wkrótce". Recepcjonistka na moje i Byrona tłumaczenia wzruszyła ramionami, stwierdziła, że lekarza nie ma i możemy albo poczekać, albo udać się do innej kliniki. Usiedliśmy więc w poczekalni. Czekając na Gio zastanawialiśmy się, kim są ci ludzie w kitlach ze stetoskopami na szyjach, skoro nie są lekarzami... Po 50 minutach miałam dość, podeszłam do recepcjonistki i powiedziałam, że NAPRAWDĘ potrzebuje lekarza i jestem tu ubezpieczona od stycznia. Recepcjonistka od razu zmieniła ton, odesłała mnie do okienka, stamtąd odesłali mnie do recepcji, stamtąd do kasy, a z kasy z powrotem do recepcji i w końcu zostałam zarejestrowana na wizytę. Po 30 minutach przyszedł Gio, po kolejnych 40 przyszła moja kolej. Dostałam tabletki, które pomogły, ale i tak cały dzień spędziłam w łóżku, przez co ominął mnie początek festiwalu filmowego w Cartagenie oraz imprezka z praktykantami z Santa Marta.
W niedziele rano, bez śladu wcześniejszych objawów, ruszyłam na darmowe zwiedzanie w gronie praktykantów. Pierwszy na liście był Castillo de San Felipe de Bajos. Normalnie bilet kosztuje 17.000 pesos, dlatego czekałam do ostatniej niedzieli miesiąca, aby wejść za darmo. I okazuje się , że słusznie, gdyż forteca z zewnątrz jest dużo ciekawsza niż od środka. Właściwie poza cudnym widokiem na miasto za wiele nie ma do zaoferowania; atrakcją mają być wąskie korytarze prowadzące z jednej strony fortecy na drugą, ale do twierdzy kłodzkiej im daleko. Następny na liście był pałac inkwizycji. Ponownie był zamknięty... Zamiast pałacu zwiedziliśmy więc museo del oro. Wygląda na to, że każde szanujące się miasto w Kolumbii musi posiadać swoje muzeum złota. Cartageńskie jest malutkie, raptem 3 sale, ale myślę, że jest to przedsmak tego, co będzie w Bogocie.
Atrakcją wieczoru miał być film dokumentalny Pequenas Voces, startujący w festiwalu filmowym Ficci. Ficci jest najstarszym festiwalem filmowym w Ameryce Południowej. Film jest nowatorski jak na Kolumbię – animowany, opowiada o wojnie domowej widzianej oczyma dzieci. Nastaliśmy się w kolejce, ale w końcu dostałam okulary 3D, przeszłam bramkę i... zasłabłam :( tyle jeśli chodzi o atrakcje weekendu.

Zakończenie:
Ficci – wybitnego pecha miałam jeśli chodzi o ten festiwal. Wybierałam się na Todos Tus Muertos, ale przetrzymali mnie w klinice i nie zdążyłam. Na Los colores de la Montana miałam się wybrać z poznanym nad zatoką Australijczykiem, ale też nie wyszło. Ostatecznie zobaczyłam tylko Pablo's Hippos – film dokumentalny o życiu Pablo Escobara i jego spuściźnie: hipopotamach, które się rozmnożyły i nikt nie wie, co z nimi zrobić. Dla zainteresowanych:
adres strony internetowej festiwalu :
http://ficcifestival.com/eventos_03.php
trailer Pequenas voces: http://www.youtube.com/watch?v=rElMstA1kSI
trailer Todos tus muertos: http://www.youtube.com/watch?v=Gx-LAsFtV_g

Choróbsko – okazało się, że to jakaś infekcja była, mam łykać witaminki i dużo pić.

Zdjęcia (18)

Komentarze (0)